29 april, de dag van de waarheid. De dag waarop Skunk heren 1 een prachtseizoen een mooie afsluiting kon geven. Met een krappe selectie, wisselende spelers op wissende posities en veel pech was toch de tweede plaats bereikt. Promotie/degradatiewedstrijden voor een zetel in de topdivisie, helemaal in Oostzaan. 118 km vanaf Veghel om precies te zijn, dus naast sportieve motivatie was er voor Skunk ook financiële en klimaattechnische motivatie om tegenstander Compaen de 1e divisie in te sturen.

De andere tegenstander van de dag was het Nijmeegse Pegasus, dat vanuit de andere 1e divisie omhoog wilde klimmen. Tegenstander 3 EVV had zich teruggetrokken , waardoor er met drie teams om 2 plaatsen in de topdivisie werd gestreden. Meer kans dus, maar dan moest er wel nog even een klusje geklaard worden.

Het eerste duel was tussen Pegasus en Compaen, wat de Veghelse heren ruimte gaf om de tegenstander te analyseren, een bammetje te eten en de benen te strekken na een lange heenreis, nog eens verlengd door de nodige file. Veel tijd voor analyse was er eigenlijk niet: Pegasus won met ruime cijfers van Compaen (2x 25-18) en was 1 setje verwijderd van de topdivisie, 1 setje dat ze dus van Skunk moesten gaan winnen. Onder luid gezang en gejuich van het in grote getale meegereisde publiek én de wisselspelers van Pegasus (die bijna meer wissels had dan Skunk spelers heeft) begon de kraker.

“Misschien wel onze beste wedstrijd van het seizoen”, klonk het later die dag in de kantine. Skunk steeg boven zichzelf uit en zette een sensationele pot neer tegen Pegasus, dat een schim was van zichzelf. Via agressieve blokkades, sterk verdedigend werk en smashes vol overtuiging haalde Skunk set 1 binnen met 25-16. Hoewel set 2 begint met de brilstand en alles weer open ligt, serveerde Yannick Skunk op 7-0 voorsprong. Pegasus deed later in de set nog wat terug, maar kon niet voorkomen dat ook set 2 naar Skunk ging (25-17). Groot feest voor Skunk, dat promotie in eigen hand had en grote bibbers voor Pegasus, die in spanning moesten afwachten wat de laatste wedstrijd ging brengen.

1 setje dus, tegen Compaen. Ik zou bijna de start van vorige alinea kunnen herhalen, maar dan met Skunk als onderliggende partij. Skunk kwam passend onder druk te staan en kreeg geen vat op de boomlange passer-loper van Oostzaan, die volgens betrouwbare bronnen (lees: het verslag van Compaen) 8 punten scoorden uit 9 set-ups. Met 25-14 werd er keihard verloren en het Zaanse publiek ontplofte. Kwam er dan toch een knotsgekke ontknoping aan?

Nou, nee. Skunk wist zich te herpakken en kreeg eindelijk vat op de wedstrijd. Met een paar mooie blocks en een strakke service op de nummer 10 leek hij redelijk uit het veld geslagen. De 25 kwam steeds dichterbij en een schitterend eenmansblock van Wouter bracht de verlossing: SKUNK HEREN 1 NAAR DE TOPDIVISIE! Dat de laatste set met 13-15 werd verloren maakte geen reet meer uit. De ontlading was groot bij de mannen uit Veghel en de glimlach op iedereens gezicht was de rest van de dag niet meer weg te krijgen.

Hartelijk dank naar alle support dit jaar, zelfs helemaal in Oostzaan op een zonnige lentedag. Het doet ons als team goed om te zien dat de kale hal in Veghel steeds voller en gezelliger wordt en bij de uitwedstrijden altijd wel een paar bekende gezichten zitten. Wat een prachtige manier om op deze manier het 50-jarige jubileum van Skunk te vieren, evenzo met de promotie van dames 1 naar de 3e divisie.

Kleine shout-out naar rivaal Gemini-Kangeroes, die ons met het nodige geluid wist te ondersteunen, en special thanks naar Pegasus, die zich als één man achter Skunk schaarde in de laatste pot tegen Compaen én ons uitnodigde voor een fantastische avond in hun stamkroeg in Nijmegen. Lieve mensen, dit was hem weer, hopelijk zien we jullie volgend seizoen terug! Houdoe